Call for Papers: Liefde
[NL]
Lieve geestverwanten,
Vandaag grijpen we naar de pen om een zorgzame hand te reiken. De afgelopen decennia hebben veel uitdagende momenten gekend. Hoewel het erop lijkt dat de kunsten onder druk zijn komen te staan door het strakke bezuinigingsbeleid, is de gedeelde kracht, de lijm die als het ware de creatieve radertjes draaiende houdt, levendiger dan ooit. Wat is dit kleverige spul dat ons bindt, hoor ik je zeggen? Het is de liefde die onze passie aanwakkert om toegewijd te zijn.
De foto hierboven toont een gedeelte van de kapel van het station St Pancras in Londen, een Victoriaanse kathedraal van rode bakstenen en ijzer, die in het midden van de twintigste eeuw bijna werd gesloopt vanwege de vervallen staat. De dichter John Betjeman verklaarde in 1949 dat het station “te mooi en te romantisch was om te kunnen overleven”. Verrassend genoeg werd het station na een investering van 800 miljoen pond nieuw leven ingeblazen als de Britse terminal van de Eurostar.
De twintig meter lange roze neon installatie van kunstenaar Tracey Emin toont de boodschap, geschreven in haar eigen handschrift: ‘I Want My Time With you’. Hoe is deze liefdesboodschap te interpreteren? Wie is ‘ik’ en wie is ‘jij’ in dit werk? Als je bekend bent met het station, weet je dat het werk zich tegenover de platforms van de Eurostar bevindt. De Eurostar-lijn verbindt Londen met Parijs, maar ook het Verenigd Koninkrijk met Europa. De boodschap lijkt gericht te zijn op de reizigers die ofwel vertrekken, dan wel naar huis gaan. Hebben we hier te maken met een politiek geëngageerd werk? Probeert Emin iets te zeggen over de snelle, maar pijnlijke beëindiging van Engelands 45-jarige relatie met Europa? Of is het werk gewoon weer een ander voorbeeld van Emins intieme en zeer openbare strijd met de liefde?
De complexe aard van de liefde, gepaard met innerlijke belevingen en gevoelens, wordt vaak gereduceerd tot een oppervlakkige en glamoureuze vorm, aantrekkelijk verpakt door de gecommercialiseerde wereld. De sprookjes van Walt Disney hebben ons van jongs af aan op duizelingwekkende wijze betoverd met onbereikbare verwachtingen. Hoewel de meesten van ons doen alsof Valentijn een gewone dag is, blijft er een duidelijke spanning aanwezig tussen verbeelding en realiteit. De intrinsieke band tussen kunst en liefde gaat veel verder dan die van geluk en schoonheid. De transhistorische woorden van de dichter Lord Tennyson: “Het is beter om liefde te hebben gekend en te hebben verloren dan nooit te hebben liefgehad”, suggeren dat met al het plezier wat de liefde voortbrengt de pijn ondraaglijk, maar vrijwel altijd de moeite waard is.
De kunsten hebben de capaciteit om te reflecteren op de vele unieke vormen, momenten en ontmoetingen in naam van de liefde. Dit is precies waarom Simulacrum zowel schrijvers als kunstenaars uitnodigt om de verbinding tussen kunst en liefde te onderzoeken in het tweede nummer van jaargang 27.
Doop je pen in de bitterzoete inkt van de liefde en schrijf voor Simulacrum een artikel van 1.000, 1.400 of 1.800 woorden. Stuur ons op korte termijn een opzet toe; de deadline voor het volledige artikel is 25 november. Gedichten, (anonieme) liefdesbrieven, columns (+/- 750 woorden) en interviews (1.000 woorden) laten onze redactieharten sneller kloppen. Ook zoeken we naar kunstenaars voor een beeld/tekstbijdrage, ken je iemand die in dit nummer van Simulacrum past? Mail naar info@simulacrum.nl
Tracey Emin, ‘I Want My Time With You,’ neon light installation, St. Pancras International Station London, 2018.
[EN]
Dear fellow creatures in arms,
We are writing to you today to reach out a caring hand. The last few decades, just like those that have gone before, have seen many challenging times. Although it seems that the arts are under pressure once again by the strict austerity policies that we have been witnessing, the shared strength, the glue as it were, that keeps those pencils scribbling, the brushes painting and the mice clicking, is more alive than ever. What is this sticky stuff that binds us I hear you say? It is the love that sparks passion to be engaged.
The photo above shows a section of the vault of St Pancras’ station in London. A Victorian cathedral constructed of red brick and iron, which was almost demolished in the mid-twentieth century due to its dilapidated state. The poet John Betjeman stated in 1949 that the station was “too beautiful and too romantic to survive.” Surprisingly enough, after an investment of £800 million, the station was reborn as the Eurostar’s British terminal.
Tracey Emin’s twenty-meter long pink neon installation displays in her own handwriting the sentence: ‘I Want My Time With you’. But how are we to interpret this message of love? Who is the ‘I’ and who is the ‘You’ in this work? If you are familiar with the station, then you will know that the piece has been installed directly opposite the platforms of the Eurostar. The Eurostar line connects London with Paris, but also the United Kingdom with Europe. The message seems to be directed towards the travelers who are either leaving or coming home. Are we dealing here with a politically critical work? Is Emin actually trying to say something about England’s brisk yet painful ending to a 45-year relationship with Europe? Or is the work, just another example of her intimate and very public ventings on her struggles with love?
The ambiguous nature of love and its emotive qualities has often been reduced to a superficial and glamorized form that can be packaged neatly for the commercialised world.
The fairytales of Walt Disney’s have from a very young age put us under a dizzying spell of unreachable expectations. Although most of us act like Valentine is just another day, a definite tension is present between imagination, secret expectations and reality. The intrinsic link between art and love goes far beyond that of the happy and beautiful. The transhistorical words of the poet Lord Tennyson: “tis better to have loved and lost, than never to have loved at all” suggests that with all the joy love brings the pain can be excruciating, yet somehow worth the struggle.
The Arts have the capacity to reflect upon many unique forms, moments and encounters with this thing called love. This is precisely why Simulacrum invites writers and artists alike to explore these varied types of love and its reflection through art in this second issue of volume 27.
Dip your pen in the bittersweet ink of love and write us an article of 1,000, 1,400 or 1,800 words. In the meantime send us a plan or proposal of your ideas; the deadline for the full article is 25th November. Poems, (anonymous) love letters, columns (+/- 750 words) and interviews (1,000 words) are all welcome. Let our editorial hearts beat that little bit faster. We are also looking for artists for project/image/text contributions, do you know someone who could fit this issue of Simulacrum? Send an email to info@simulacrum.nl
Hanna Steenbergen-Cockerton en Sara-Lot van Uum
10 oktober 2018
